#یادداشت_ادمین
ضرورت توصیف و روایت کردن مشکلات معیشتی
مردم در موقعیت اقتصادی کنونی، فشار سنگینی را تحمل می‌کنند. جوانان حال و روز خوشی ندارند و به‌شدت نگران آینده هستند. وضعیت، بغرنج و پیچیده است. اما نباید بگذاریم چنین وضعیتی «عادی یا گریزناپذیر» به نظر برسد.
تیرگی‌هایی که پیکرۀ اقتصاد ما را فراگرفته و مردم را به سمت زندگی فرودستانه کشانده است، ناشی از تصمیمات و سیاست‌های نادرست مسئولان و حکمرانان و نادیده گرفتن مردم است.
ما در کنار ایفای مسئولیتهایمان در شرایط سخت کشور، باید روایتگر تجربه‌ها و مشاهداتمان از رنج‌های ناشی از اوضاع بد معیشتی باشیم.
ژان پل سارتر می گوید: «توصیف کردن، تغییر دادن است».
هر قدر ناکامی‌ها و فشارهای اقتصادی شدیدتر و وسیعتر باشد، انتقادها و توصیفهای مردم، هنرمندان و فعالان مدنی هم باید گسترده‌تر و بی‌پرده‌تر شود. سکوت و نظاره‌گری به معنای صبوری نیست، بلکه عامل وخیم‌تر شدن اوضاع است.
در عین اینکه از امیدها و انگیزه‌هایمان مراقبت می‌کنیم و در دایرۀ تأثیر خود برای بالندگی کشور می‌کوشیم، باید هرچه بیشتر و رساتر دربارۀ دردها و زخم‌ها بگوییم و بشنویم…
متأسفانه امروزه بخش بزرگی از سرنوشت مردم توسط مسئولان و حکمرانان تعیین می‌شود؛ سیاست‌های آنان فقر یا فراوانی، غم یا شادی، سلامت یا بیماری و… را برای مردم رقم می زند.
میلیون‌ها انسان کارگر، متخصص و خدمتگزار در سرتاسر ایران با زحماتشان، خشت خشت بنای عظیم این کشور را ساخته‌اند و می‌سازند؛ این اوضاع بی‌سامان شایستۀ ایرانیان نیست؛ اوضاعی که در آن حتی کار کردن هم برای کارگران بصرفه نیست!
در این میان، شکل‌گیری ساختار احساسی مشترک بین مردم و گسترش آگاهی انتقادی که از دل روایتها و گفتگوهای فردی و جمعی به دست می‌آید، می‌تواند مدیران و مسئولان را تحت فشارهای شدید اجتماعی قرار دهد تا ناگزیر پذیرای منافع عموم شوند و بلکه راهی برای پایان دادن به این تباهی‌ها بجویند.
/مختاری
